«Не гавары: Зямля мая, –
Казаў мудрэйшы зь інкаў, –
А гавары: Зямля, я – твой...»
Бо кожная травінка
I кожны з нас удзячны ёй,
Спрадвечнай, жыцьцядайнай,
Сваім зьяўленьнем, хоць на міг,
Сваім зьнікненьнем тайным.
Таму і ў космасе, калі
Загубіцца шлях мой,
Я пазыўныя буду слаць:
«Дзе ты, Зямля? Я – твой...»
1984
|
|
